مواد تشکیل دهنده کامپوزیت دندان

‏کامپوزیت دندان که از نوع ماده ترمیمی مستقیم همرنگ با دندان به حساب می اید و بطور رایج در دندانپزشکی استفاده میشود. کامپوزیت ها ‏از ترکیب دی- متاکریلات ها (اپوکسری رزین و اسید متاکریلیک) با پودر کوارتز تهیه شدند. قبلا از مواد و جایگاه آمالگام استفاده میشد که با توجه به خواص مطلوب مواد کامپوزیتی جایگزین آن شده است.

امروزه میتوان از مواد کامپوزیت مختلفی برای ترمیم های مستقیم استفاده کرد و در دسترس متخصصین دندانپزشک قرار دارد. شناخته شده ترین و پر کاربردترین این نوع مواد کامپوزیت های هایبرید هستند. این گروه از مواد که دائما در حال پیشرفت هستند و در اختیار متخصصین قرار میگیرد، پایه و اساس آنها کوپل کننده ها است که از متاکریلات ها و فیلرهای مختلفی همراه با سیلان ها میباشد.

اجزای تشکیل دهنده کامپوزیت دندان

کامپوزیت دندان را میتوان به سه جزء تقسیم کرد که ماتریس رزینی که از جمله محتوای ارگانیک نام بردو همینطور فیلرها از جمله ی محتوای غیر ارگانیک و مواد حل کننده و کوپل کننده تشکیل میشود.

ماتریس رزین عمدتا از (تری اتیلن گلیکول - دیمتریلات) تشکیل شده است. از آنجا که Bis-GMA به تنهایی سازگاری بالایی دارد ، به خوبی با مونومرهای زنجیره کوتاه مانند TEGDMA ترکیب می شود. هر چه نسبت Bis-GMA کمتر و درصد TEGDMA بیشتر باشد ، مقدار جمع شدگی ناشی از پلیمریزاسیون بیشتر است. افزایش TEGDMA و کاهش Bis-GMA مقاومت کششی ماده را افزایش می دهد اما مقاومت خمشی را کاهش می دهد. مونومرها می توانند از مواد ترمیمی آزاد شوند. فرآیند پلیمریزاسیون توسط تابش نور برای مدت زمان طولانی تر ، سرعت تبدیل مونومرها به پلیمر را بهبود می بخشد و بنابراین سرعت انتشار مونومرها را کاهش می دهد.

مواد پرکننده از کوارتز ، سرامیک و سیلیس ساخته شده اند. با افزایش محتوای پرکننده ، انقباض پلیمریزاسیون ، ضریب انبساط خطی و جذب آب کاهش می یابد. به عبارت دیگر ، افزایش محتوای پرکننده مقاومت فشاری و کششی ، کشش مدول و مقاومت در برابر سایش را افزایش می دهد. در بعضی موارد ، شکل پرکننده را تعیین می کند

محتوای پرکننده ترکیبی است. در یک مطالعه ، با بررسی انواع مختلف کامپوزیت ها ، مشخص شد که کامپوزیت های پیش پلیمر شده محتوای پرکننده کمتری دارند و بنابراین ، چندین ماده مقاومت خمشی و سختی کمتری را نشان می دهند. کامپوزیت های پرکننده گرد دارای بالاترین محتوای پرکننده بودند و بنابراین ، مقاومت خمشی و انعطاف پذیری آنها بیشتر بود. در کامپوزیت ها با مخلوطی از پرکننده ها (کامپوزیت های کامپوزیت) ، هیچ رابطه خطی بین محتوای پرکننده و مقاومت خمشی وجود نداشت. قابل توجه بود رابطه بین محتوای پرکننده ، مقاومت خمشی و مقاومت کششی مدول بسیار معنی دار بود.

پیوندهای پایدار بین پرکننده و ماتریس بر خصوصیات ماده تأثیر می گذارد. کیفیت پیوند مقاومت در برابر سایش مواد ترمیم را تحت تأثیر خود قرار می دهد. مولکولهای فاز کامپوزیت در یک انتها یک گروه سیلان و در انتهای دیگر یک گروه متاکریلات دارند و می توانند با ماتریس پرکننده و رزین پیوند برقرار کنند. سیلیکاسیون پرکننده برای مقاومت مواد مهم است. در طبقه بندی هنوز متداول ، کامپوزیتها بر اساس اندازه پرکننده طبقه بندی می شوند. نانو پرکننده ها و نانو خوشه ها پایداری طولانی مدت را افزایش می دهند و می توان کامپوزیت های میکروفیلر را با استفاده از نانوذرات و نانو خوشه ها پرداخت کرد. ثبات مکانیکی کامپوزیت های کامپوزیت به دلیل ذرات پرکننده بزرگتر یا "نانو خوشه ها" است. ذرات پرکننده سطح با سایش از بین می روند. نانو خوشه های نانوکامپوزیت ها به نانوذرات تجزیه می شوند. این ذرات کوچکتر از طول موج امواج مرئی هستند. در آزمایش سایش ، کامپوزیت هایی با ذرات کمتر از 0.4 میکرومتر نشان داده شده است که سطح صیقلی خود را برای مدت زمان طولانی تری حفظ می کنند.

ذرات نانو می توانند به سلول ها نفوذ کنند ، اما اطلاعات کمی در مورد سمیت آنها وجود دارد. تلاش های زیادی برای بهبود خواص ضد میکروبی و ضد پوسیدگی مواد پرکننده از طریق اعمال برخی تغییرات انجام شده است. نقش فلوراید در پیشگیری از پوسیدگی یک مسئله شناخته شده است. در ابتدا ، نمکهای فلوراید (KF-NaF ، srK2 ، snF2) به ماتریس اضافه شدند. این نمک ها در مراحل اولیه فلوراید آزاد می کنند ، اما این اثر به سرعت کاهش می یابد. علاوه بر این ، نمک های فلوراید بر خصوصیات مکانیکی ماده ترمیم تأثیر منفی می گذارد. بعداً ، از مواد فیلتر حاوی فلوراید (YbF3 ٪ fluoroaluminiumsilicate-glass) استفاده شد. این نوع پرکننده تقریباً در همه کامپوزیتها و کامپوزیتهای حاوی فلوراید استفاده می شود. مطالعات آزمایشگاهی نشان داده است که استفاده از پرکننده های حاوی فلوراید در ترکیب با فلوراید تترابوتیل آمونیوم در ماتریس مونومریک باعث آزاد سازی و ذخیره فلوراید در پرکننده می شود. در این مواد ، خواص مکانیکی و فیزیکی ماده قابل ترمیم قابل قبول است ، اما تنها افزودن TBAF به ماتریس باعث کاهش خواص این مواد می شود. همچنین تلاش شده است که مواد ضد میکروبی به مواد پرکننده اضافه شود. افزودن کلرهگزیدین تأثیر منفی بر خصوصیات مکانیکی این مواد دارد. یونهای نقره نیز به ماده پر کننده اضافه می شوند. نشان داده شده است که علاوه بر این یونهای نقره

این یک اثر محافظتی بسیار خوب در برابر استرپتوکوک موتانس است. مدتی است که از این روشهای ضد میکروبی همراه با دندانهای شیری خراب استفاده می شود. اما نقره بر رنگ مواد ترمیم كننده اثر نامطلوبی می گذارد كه باید توسط مواد دیگر خنثی شود.

با تغییرات بی شماری که طی 50 سال از زمان اختراع کامپوزیت ها در این مواد ایجاد شده است ، امروزه مواد کامپوزیتی جدید به یک ماده ترمیمی قابل اعتماد تبدیل شده اند.

‏اورموسرها

‏ ارموسرهایی که نام آنها از سرامیک های اصلاح شده ارگانیک گرفته شده است ، در اصل برای مصارف غیر دندانپزشکی (از جمله پوشش های محافظتی) ساخته شده اند. بر خلاف کامپوزیت های معمولی ، ماتریس های اورموسر علاوه بر ترکیبات آلی حاوی مواد غیر آلی نیز هستند. در نتیجه ، مونومرهای موجود در آن به طور مطلوب تری در ماتریس حفظ می شوند ، بنابراین انتشار مونومرها کاهش می یابد. اساساً ارکوسرها از سه جز، شامل قطعات آلی تشکیل می شوند

و غیر آلی و پلی است. سیلوکسان تشکیل می شود. نسبت این اجزا می تواند خصوصیات مکانیکی و نوری این مواد را تحت تأثیر قرار دهد:

 

1. پلیمرهای آلی بر قطبیت ، قابلیت اتصال عرضی ، سختی و خصوصیات نوری تأثیر می گذارند.
2. اجزای شیشه و سرامیک (قطعات غیر آلی) مسئول پایداری شیمیایی و انبساط حرارتی هستند.
3. پلی سیلوکسان ها بر خاصیت ارتجاعی ، خواص پیوند بین سطوح و فرآیند تأثیر می گذارد.

 

اجزای غیر آلی توسط مولکول های چند منظوره سیلان به پلیمرهای آلی متصل می شوند. پس از پلیمریزاسیون ، قسمت آلی گروههای متاکریلات یک شبکه سه بعدی را تشکیل می دهد.

علیرغم تلاش برای تهیه مطلوب تر مواد ترمیمی با استفاده از ormusers ، یک مطالعه آزمایشگاهی نشان داد که عملکرد آنها (مطابقت لبه های گردن رحم و اکلوزال) در مقایسه با کامپوزیت های ترکیبی پس از دوچرخه سواری بار قابل توجهی کاهش می یابد. پیدا شد با این حال ، در مطالعه دیگری که ارزیابی عملکرد بالینی 5 ساله را ارزیابی می کند ، تفاوت معنی داری بین یک admirar (AdmiraR) و یک ترکیب ترکیبی (Tetric CeramR) مشاهده نشد (Boutenberg و همکاران).

تحت همان شرایط از نظر محتوای پرکننده ، جمع شدگی پلیمریزاسیون Ormocer کمتر از کامپوزیت های ترکیبی بود و در مواردی که محتوای پرکننده Ormoser کمتر بود ، این ماده از نظر جمع شدگی پلیمریزاسیون با کامپوزیت معمولی برابر بود.

کیفیت تعمیرات Omoser طی یک آزمایش بالینی یک و دو ساله مورد بررسی قرار گرفت. عملکرد بالینی قابل قبول بود ، اما در تراز لبه ها مشکلاتی وجود داشت و به دلیل چسبندگی ضعیف ، استفاده از آنها در ترمیم های کلاس V سوال برانگیز بود. بر خلاف این نتایج ، مطالعه دیگری گزارش داد که از نظر عمر ترمیم ، تفاوتی بین سازنده ها و مواد با پایه Bis-GMA وجود ندارد. با این حال ، یک مطالعه 5 ساله نشان داد که در مقایسه با سایر مواد ، تغییر رنگ در برخی از انواع اورموسرها شدیدتر است.

در یک مطالعه یک ساله مشاهده شد که در تعمیرات کلاس II ، ormuser DefiniteR طول منافذ مورد نظر را در مقایسه با کامپوزیت معمولی ندارد و در طول سال اول ، تعمیرات به طور مکرر انجام می شود.

سایتو سمیت و سیالیت سه ماده مختلف پرکننده (Z250R ، AdmiraR) ، تتریک (CeramR) مورد بررسی قرار گرفت. مونومرها (مانند Bis-GMA ، TEGDMA ٧ یا UDMA) از CeramXR Ormoser به طور قابل توجهی پایین تر از ترکیبات ترکیبی نانو هیبرید (Filtek supreme XTR) و کامپوزیت Clearfil CoreR (Pollydo و همکاران) هستند.

اورموسرها از نظر میکروسختی به کامپوزیت های ترکیبی شباهت دارند ، اما مقاومت در برابر سایش آنها نسبت به کامپوزیت های ترکیبی کمتر است.

کامپومر

‏نام "کامپومر" از دو کلمه مرکب و اینومر شیشه گرفته شده است. این یک ترکیب اصلاح شده از نوع اسید پلی اکریلیک / پلی کربوکسیلیک است. کامپومرها ترکیبی از اجزای اینومر کامپوزیت و شیشه هستند. در آهنگسازان ، ما سعی کرده ایم مزایای هر دو ماده ، یعنی آزادسازی فلوراید و سهولت استفاده مربوط به اینومرهای شیشه ، و کیفیت های برتر و زیبایی مربوط به کامپوزیت ها را در نظر بگیریم. علاوه بر مونومرهای قابل پلیمری (مانند UDMA) ، کامپومرها حاوی اسیدهای دی کربوکسیلیک نیز هستند که برخلاف آنهایی که در اینومرهای شیشه ای تجاری یافت می شوند ، دارای پیوندهای قابل پیوند با پیوند دوگانه هستند.

ترکیبات شیشه ای فلورآلومینیوم سیلیکات واکنشی علاوه بر یونومرهای شیشه در کامپورها نیز یافت می شود. اندازه ذرات پرکننده در این محصولات از 0.2 تا ١٠ میکرومتر متغیر است.

ترمیم های کامپومر بدون آماده سازی بافت سخت دندان توسط سیستم های چسبنده ، احتباس کافی نخواهند داشت (Folwaczny et al. 2001a ، Moodley & Grobler 2003).

ترکیب و خصوصیات این چسب ها با ترکیباتی که برای کامپوزیت ها استفاده می شود تفاوتی ندارد. رژیم های تنظیم کننده کامپوتر عمدتا بر اساس پلیمریزاسیون مونومرهای اسیدی است. واکنش اسید و باز که فقط با جذب آب شروع می شود ، به لایه های سطحی محدود می شود. به ندرت از برخی کامپومرها (Comp naturR) در بزرگسالان استفاده می شود زیرا به دلیل مقاومت کم در برابر سایش برای دندانهای شیری مناسب ترند. تولید فلوراید از کامپوررها در ابتدا به سرعت افزایش می یابد (24 ساعت اول) و سپس به سرعت کاهش می یابد. توانایی کامپومر در شارژ مجدد با فلوراید محیط ، که می تواند مدت زمان خواص ضد خوردگی آن را افزایش دهد ، در یک مطالعه مورد بحث قرار گرفته است. در یک مطالعه طبیعی مشاهده شد که بروز پوسیدگی پس از ترمیم کامپوزیت (Dyract eXtraR) در مقایسه با ترمیم کامپوزیت (Spectrum TPHR) کمتر است. ترشح فلوراید طی 3 روز تأثیر بازدارنده ای در پوسیدگی دندانهای مجاور داشت. همچنین نشان داده شده است که ترشح فلوراید بزاقی برای دندانهای دائمی جوان کمتر از دندانهای شیری است. بنابراین ، به نظر می رسد که دندان های دائمی جوان می توانند یون های بیشتری را در مینای دندان خود ذخیره کنند. با این حال ، یک مطالعه بالینی نشان داد که هیچ تفاوتی در بروز پوسیدگی جدید بین کودکان با ترمیم کامپومر و کودکان با ترمیم آمالگام وجود ندارد. ذخیره مجدد فلوراید عمدتا توسط شیشه و لایه هیدروژل تعیین می شود. لایه هیدروژل نیز به نوبه خود به جذب اسید باز بستگی دارد

بنابراین ، بیشترین شدت آزاد سازی و ذخیره مجدد فلوراید مربوط به اینومرهای شیشه است و به ترتیب کامپوترها و سپس کامپوزیت ها قرار دارند.

جذب کامپومر نسبت به کامپوزیت معمولی بیشتر است ، که منجر به تغییر رنگ حاشیه می شود ، از نظر زیبایی شناسی خصوصاً در دندان های قدامی مشکل ساز است. همچنین از کامپورها به دلیل مقاومت کم در برابر سایش برای کوره های بزرگ استفاده نمی شود.

سیلوران

نامگذاری این ماده بر اساس ترکیب نام دو ماده سازنده آن (Siloxanes & Oxirans) است. Silveran دارای مزایای جمع شدگی کمتر ، مقاومت بیشتر در برابر محو شدن و تغییر رنگ حاشیه کمتر است. مونومر حلقوی این ماده به وضوح با مونومرهای رشته ای کامپوزیت های ترکیبی متفاوت است.

خواص آبگریز سیلوران مربوط به سیلوکسان است که باعث تغییر رنگ بیرونی و جذب آب می شود. حلقه های اکسیر مسئول خواص فیزیکی و جمع شدن کمتر هستند. پلیمریزاسیون سیلورن از طریق یک واکنش کاتیونی صورت می گیرد (بر خلاف متاکریلات که در آن تشکیل پیوندهای عرضی توسط رادیکال ها باعث ایجاد پلیمریزاسیون می شود). در سیلوران ، سیستم آغازگر نوری از سه جز: تشکیل شده است: یک جاذب نوری ، یک دهنده دهنده الکترون (به عنوان مثال ، یک آمین) و یک نمک ایدونیم. برای انجام پلیمریزاسیون ، ابتدا ماده جاذب نور تحت تأثیر یک محلول نوری برانگیخته می شود و با عامل دهنده الکترون واکنش نشان می دهد و طی آن فرآیند نمک ید را بازسازی کرده و به یک کاتیون اسیدی تبدیل می کند. با این کار روند باز شدن حلقه های اکسیر آغاز می شود. باز شدن حلقه های اکسیران در طی فرآیند پلیمریزاسیون ، مقداری از جمع شدگی ناشی از پلیمریزاسیون را جبران می کند. فیلترهای موجود در Siltek (Filtek SiloraneR) از ذرات کوارتز به ابعاد 0.1 تا ٢ میکرومتر و فلوراید ایتریوم تشکیل شده اند.

آزمایش Filtek SiloraneR جمع شدگی کم این ماده را تأیید کرد (<1). آنها نشان دادند که ثبات نوری سیلورن هفت برابر بیشتر از متاکریلات است. مطالعات نشان داده است که جمع شدگی پایدار باعث ایجاد تنش جمع شدگی کمتری در سیلوران می شود. نشان داده شده است که دو ویژگی حلالیت آب و جذب آب در مواد ترمیمی مبتنی بر سیلوران کم است. استرپتوکوک مشاهده شده در سطح ترمیم های سیلوران اندک است و علت احتمالی آن خاصیت آبگریز این ماده است. سیلوران هنگام نگهداری در مواد مختلف از ثبات خوبی برخوردار است و در هنگام ذخیره در اتانول نسبت به کامپوزیت های معمولی کمتر مستعد تغییر است. (Ilie & Hickel 2009b) Filtek SiloraneR خواص پرداخت خوبی دارد. تغییر رنگ این ماده پس از پیری مصنوعی اندک است و درخشش سطح آن حفظ می شود

استفاده بالینی از این ماده محدود به دندانهای خلفی است زیرا تعداد انواع این ماده با رنگهای شفاف بسیار کم است. با توجه به خصوصیات آبگریز Silveran ، سیستم چسب مورد استفاده در ترمیمهای Silveran باید با این ماده سازگار باشد. این ماده ویسکوزیته نسبتاً بالایی دارد. ضعف رادیویی ضعف یکی از معایب این ماده است که تشخیص نقص ترمیم را دشوار می کند.

کلینیک دندانپزشکی قلهک

کلینیک قلهک در تهران یکی از مراکز تخصصی دندان می باشد که دارای دندانپزشکان متخصص است و این برای کسانی که به دنبال دندانپزشک با تجربه هستند فرصت مناسبی است تا از خدمات این مجموعه بهره مند شوید.

از دانش علمی و تجربه بالای موسسین و متخصصان این کلینیک، همچنین امکانات و تجهیزات بروز و کارآمد از جمله ویژگی های منحصر به فرد کلینیک قلهک است.

www.clinicgholhak.co